حرف های آخر سال

امسال کلا زندگیم رو دور تند بود. انگار که از یه خواب و رخوت طولانی بیدار شدم. اکثر روزهای هفته رو کلاس داشتم. از بهمن ماه هم دوباره دانشگاه ثبت نام کردم. شرایط کاری تغییر کرد و از استرس و اضطرابی که داشتم رها شدم. شایدم نگرشم به زندگی عوض شده. هر چی که هست تغییرات خوبی اتفاق افتاده. یه همچین آدم کم توقعی هستم من  

از این به بعد سعی میکنم اینجا بیشتر بنویسم خصوصا این که محیط دانشگاه سرشار از سوژه های ناب هست.

میگن که آدمی به امید زنده هست و من برای همه مردم کشورم آرامش و صلح و دوستی آرزومندم. اینها آرزوهای بزرگی هستن اما باید زیاد بخواهیم تا کمی از خوان نعمت بهره مند بشیم.

سالی سرشار از شادی و تندرستی و خوشی برای همه دوستان عزیزم آرزومندم.